Delft – 5 december 2013 – In april dit jaar is de redactie bij “ meester Joep” van der Eijk langs geweest voor een interview. De publicatie ervan heeft wat vertraging opgelopen. Als je het verslag leest, zal de verbazing dan ook groot zijn dat zo’n energiek en sportief lid van DKIJV ineens “ gevloerd” is. We zijn allemaal enorm geschrokken van het nieuws dat ons via DKIJV bereikte over het lot dat hem heeft getroffen en wensen hem van harte beterschap en spoedig herstel toe en zijn vrouw en gezin natuurlijk ook sterkte.
Wie kent “ meester Joep” niet? Joep is DKIJV’er van het eerste uur en is vanaf de 2e week van de oprichting (6 april 1966) lid van
DKIJV. Een snel rekensommetje leert dat Joep – ook als vrijwilliger – meer dan 40 jaar aan DKIJV is verbonden. Al meteen vliegen jaartallen je om de oren en komen de avonturen weer boven alsof het gisteren allemaal nog is gebeurd. Er komt een mooi gedocumenteerd en nostalgisch archief op tafel en Joep geeft een lesje “ DKIJV geschiedenis” . In de beginjaren werd in de winter op de Jaap Edenbaan geschaatst, totdat De Uithof in 1972 open ging. Dat betekent dat er 7 jaar lang wekelijks met een busje op en neer naar Amsterdam werd gereden voor een “ paar trainingsrondjes”. Samen met Rob Karter die in 2012 is overleden, heeft hij het jeugdschaatsen bij DKIJV opgezet en is net als b.v. Theo Bos zeer bij het schaatsen betrokken geweest. In de loop van de jaren heeft de digitalisering een vlucht genomen, ook bij DKIJV en is er b.v. de ANCO selectie gekomen, een mooie opstap naar het wedstrijdschaatsen. Joep vindt het fijn dit nog steeds allemaal van dichtbij te mogen meebeleven.
Schaatsen heeft Joep zelf geleerd op natuurijs, voortgetrokken door zijn vader. Het anderen willen leren schaatsen heeft hij dus met de paplepel ingegoten gekregen. Hij heeft ruim 1000 kinderen, inmiddels al 2 generaties, les gegeven, ook bij DKIJV. Een van zijn pupillen was b.v. Nanda van der Does, de moeder van Thomas van Marrewijk en “ zus van”.
De uiteindelijke drijfveer om kinderen te willen leren schaatsen is toch wel dat hij het “ gewoon heel leuk” vindt om met kinderen bezig te zijn. Waren er in het begin 4 tot 5 kinderen in het jongste groepje, later werden dat er steeds meer. Joep ziet zichzelf nog steeds een beetje als kind, ondanks het bereiken van de 65-jarige leeftijd en trotse opa van een 2-jarige kleindochter en een 2e kleinkind in de loop van dit jaar.Schaatsen is net als zwemmen, dat verleer je niet meer. Als je dat kunt meegeven aan kinderen en hun met hun ouders (oud-pupillen) ziet schaatsen, dan doet dat Joep heel veel deugd. De reden dat hij dit jaar voor het eerst niet meer les geeft op de krabbelbaan is dat hij de veiligheid niet meer kan bieden die nodig is op het ijs. Ook gaat het oefenen met de kinderen voor het eerst wat moeizamer. Vorig jaar is Joep gevallen met één van de pupillen. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, maar toch. Zelf schaatst Joep nog altijd graag en blijft geïnteresseerd in DKIJV.
Joep is altijd al meer een wielrenner en hardloper geweest dan schaatser. Skeeleren heeft Joep in het verleden wel gedaan, zelfs in de tijd dat er een wiel vóór en een wiel achter op een soort “ sportschoen met onderbind skeelers” zaten. Zomers was hij actief met (wedstrijd)wielrennen. Of hij grote wedstrijden heeft gefietst? Joep is een paar keer clubkampioen geweest, ronde kampioen van Zoetermeer en heeft samen met Joop Zoetemelk in de kopgroep van de Ronde van Standaard Buiten gereden en nog aan een paar andere klassiekers meegedaan. Hij heeft er veel plezier in gehad maar was volgens eigen zeggen geen “ supertalent” Immers, hij is al met 15/16 jaar aan het werk gegaan. Dan kan je in wedstrijden niet opboksen tegen hard trainende jongens.
Nu fietst hij veel, in Frankrijk, Zwitserland. En dan wordt niet meteen het “ vlakke land” opgezocht, maar Joep bedwingt de Mont Ventoux (red. 2 maanden geleden weer gedaan) en andere Zwitserse bergpassen zoals een ander even een boodschap gaat doen op de fiets alhoewel het nu allemaal wat langzamer gaat dan vroeger. In het voorjaar is Joep dus meestal wel ergens in de bergen op de fiets te vinden.
Bewondering heeft Joep voor Sven Kramer. Hij kan de sport goed relativeren en op het moment dat het nodig is, kan hij een topprestatie leveren en zijn favoriete positie waarmaken. Joep’s grote voorbeeld is Abebe Makila die in 1964 blootvoets de Olympische marathon heeft gelopen. Behalve een aantal andere marathons, heeft Joep in 1986 zijn grote droom waargemaakt en de marathon van New York uitgelopen. En als dat dan niet al genoeg sportieve uitdaging was, heeft hij op 21 februari 1985 ook nog even de Elfstedentocht uitgereden en het felbegeerde kruisje behaald. Daar moest hij wel wat voor doen.. nl. 20 jaar lid zijn van de Elfstedenvereniging. Wie doet dat hem na? Nu is Joep geen lid meer van de Elfstedenvereniging. De kans dat er weer een Elfstedentocht wordt gehouden is klein en de kans op meedoen is voor de volgende generatie weggelegd. Het “ kruisje” en de medaille van NY staan als dierbaarste sportherinneringen op Joeps bureau (foto)
Joep is nog van de generatie van “Ard en Keessie en Jan Bols” die hij tijdens wedstrijden die hij bezocht heeft zien rijden. Zijn kinderen heeft hij wel leren schaatsen, maar zij zijn niet in de “ schaatssporen” van hun vader getreden.
Joep is graag en vaak in Zeeland te vinden, zijn 2e thuis. Daar fietst hij ’s morgens eerst een rondje en gaat daarna op het strand zitten met een goed boek. Tuinieren is een grote hobby van hem. Andere hobby’s heeft Joep ook nog: knutselen, wielrennen, hardlopen en ATB in de winter. Daar heeft hij ook alle tijd voor sinds hij 2 jaar geleden is gestopt met werken. Zijn vrouw zet zich in voor Terre des Hommes en doet aan yoga. Ook Joep is inmiddels veel op pad voor Terre des Hommes. Voor zijn pensioen werkte Joep bij Ricoh printers en kopieerapparaten. Hij leidde mensen op die de apparaten repareerden.
Joep is ontzettend dankbaar voor de 40 mooie jaren die hij bij DKIJV heeft beleefd en wenst de vereniging, alle jeugd en hun ouders het allerbeste toe.
Gaan we Joep terugzien op het ijs?
Zo eindigde het interview. Verdrietig om nu te lezen dat Joep is getroffen door een hartstilstand en langzaam aan zijn herstel zal moeten gaan werken. We hopen van harte en wensen hem toe dat hij dankzij zijn niet aflatende sportiviteit en optimisme er gauw weer bovenop komt.
In het Abtswoudse bos is langs de spoorlijn en fietspad een schaatsparcours aangelegd van ca. 2,5 km., slingerend tussen de rietkragen. We hopen natuurlijk dat we nog een strenge winter krijgen en een rondje DKIJV met meester Joep als toeschouwer tussen de rietkragen kunnen maken met onderweg een ouderwetse “ koek en zopie”.
Stuur “ onze meester Joep” een kaartje. Kijk voor het adres bij het bericht op de website.
