Op zaterdag 2 maart was de afsluiting van het marathonseizoen met de finale van de Oomscup. Nog één laatste keer kon voor onze marathonners “alles uit de kast” getrokken worden om de sprintpremie, dagprijs, klassement of een combinatie hiervan binnen te slepen.
Startgroep 4
Als eerste was het de beurt aan startgroep 4. Binnen deze groep was er nog vanalles mogelijk en ging de strijd om klassementswinst tussen Edwin en Martin. Martin is onze ervaren marathonman die precies weet wanneer hij zich moet verstoppen en wanneer hij in de aanval moet. Edwin moest als relatief jonge hond het marathonspel nog leren spelen en heeft daardoor de meeste punten pas aan het eind van het seizoen verdiend. Ook tijdens deze wedstrijd over 25 rondes was Edwin weer de snelste in de eindsprint en won hij de dagprijs, maar zijn voorsprong op Martin was net niet genoeg. Met één punt verschil won Martin, de slimme veteraan, het klassement bij de M4. Bij de dames ging de dagprijs weliswaar niet naar een DKIJV dame, maar Lutske wist wel het klassement op haar naam te schrijven. Zeer verdiend, want als kampioen van regelmaat en doorzettingsvermogen reed zij elke marathon netjes uit, ook al moest ze zelf al het kopwerk doen. Een speciale vermelding verdient Jarno. Hij heeft een groot deel van de marathons gereden met een daglicentie en daardoor geen klassement kunnen rijden. Als hij dat wel had gedaan, had hij ongetwijfeld ook een podiumplaats kunnen bezetten, want hij finishte steevast voorin.
Startgroep 3
Bij startgroep 3 was de strijd om het klassement veel minder spannend want de nummers 1, 2 en 3 lagen al min of meer vast. Alleen Harold kon in theorie nog naar de 3e plek stijgen als… dit en als… dat. Maar hoe leuk is het om te winnen als dat betekent een ander zou moeten vallen? Nee, dit gebeurde gelukkig niet en zo werd het gewoon een hele mooie koers om de dagprijzen. Een zware en snelle wedstrijd omdat na er de premiesprint verschillende ontsnappingen waren waarbij het peloton steeds bleef jagen op de uitlopers. Uiteindelijk lukte het één rijder om alleen over de streep te komen en werd de pelotonsprint gewonnen door Niels van Doorn. Geen DKIJV heren op het podium van het M3 klassement, maar bij de kleine groep C3-rijders was er wel een mooie 2e plaats voor Niels Buthker. Bij de dames was Pip helaas ziek, maar gelukkig had dit geen invloed op haar klassement. Voor Pip was er een mooie 1e plaats op het podium en omdat Pip haar prijs niet zelf in ontvangst kon nemen, nam moeder Lutske de honneurs waar. Geflankeerd door Renate op de 3e plaats stond Lutske weer op het hoogste treetje, zo moeder zo dochter! Wat verder opvalt in het klassement: Annewil heeft het voor elkaar gekregen om in 2 verschillende klassementen de ondankbare 4e plek te behalen. Halverwege het seizoen is zij overgestapt van startgroep 3 naar startgroep 4, helaas mocht zij haar verdiende punten daarbij niet meenemen. Inmiddels hoeven we alleen maar naar Joy Beune te kijken om te weten dat je na een aantal 4e plekken zo maar ineens ook wereldkampioen kan worden… Dus volgend jaar zien we Annewil geheid op het podium!
Startgroep 2
Tenslotte nog de wedstrijd over 35 rondes voor startgroep 2. In deze groep waren ook nog wat podiumplaatsen in het eindklassement te vergeven en stond er het e.e.a. op het spel. Bij de dames was Mariska verwikkeld in een nek-aan-nek race om de 1e plek en ook Fokke kon nog voor de 1e plaats strijden. Alleen Joppe was zeker van zijn 1e plaats bij de C2 rijders en kon hem de winst niet meer ontgaan. Waarschijnlijk waren daarom de eerste uitlooppogingen van M2 rijders die wilden proberen alsnog het podium te behalen. Een dappere solo van Fokke slaagde helaas niet en het tempo bleef toen te hoog om nog te kunnen ontsnappen. Met de achterdeur van het peloton wagenwijd open koerste startgroep 2 aan op een massasprint. Zoals te verwachten werd deze eindsprint gewonnen door Joppe, de terechte winnaar van het klassement bij de C2. Nummer twee in de wedstrijd, Fokke, vond zich in het eindklassement ook terug op de 2e plaats bij de M2, helaas had hij te weinig voorsprong op de uiteindelijke nr. 1 gepakt. Martijn slaagde er eveneens net niet in om het podium nog meer Delfts blauw te kleuren, hij kwam 1 punt tekort voor het brons. En ook Mariska moest het onderspit delven in de tweestrijd om de 1e plaats, doordat haar concurrente de dagprijs wist te behalen. Toch ontzettend knap van haar aangezien ze na een reis ‘Down Under’ pas halverwege het seizoen instapte in de strijd.
Met een winnaar die de ijsbaan in een Westlands groen rookgordijn hulde, eindigde dit mooie marathonseizoen. Boven in het restaurant werd er geproost op de spannende wedstrijden, werden de winnaars gehuldigd en kleurde het podium toch vooral Delfts blauw!
Uw verslaggever,
Renate van Koppen
Wat een leuke verslagen van de activiteiten. bij het lezen waan je jezelf bij de wedstrijd. top gedaan Renate.